หากใครชื่นชอบการอ่านนวนิยายจีนกำลังภายใน จะทราบว่าโดยแก่นแท้เนื้อในอันเป็นขนบดั้งเดิมของนวนิยายจีนกำลังภายใน เนื้อหาของมันมักจะเกี่ยวพันอยู่กับเรื่องบุญคุณความแค้น การยึดถือในคุณธรรมน้ำมิตร การมองสุขทุกข์ของผู้อื่นเป็นเรื่องที่มาก่อนความผ่อนคลายสบายใจของตัวเอง
นวนิยายกำลังภายในจึงยึดโยงอยู่กับสำนึกผิดชอบชั่วดี แม้แต่ตัวละครที่ถูกเรียกว่า “ตัวร้าย” ถ้าไม่ตกตายไปเสียก่อน ก็มักจะได้สำนึกกลับตัวกลับใจกลับกลายเป็นบุคคลที่รู้ว่าวิถีที่ถูกที่ควรเป็นเช่นไร
นั่นยังไม่นับรวมความรู้สึกเชิงรับผิดชอบที่จะต้องผดุงรักษาความถูกต้องดีงามราวกับเป็นภาระแห่งชีวิต
ปัจจุบันการเมืองของประเทศแบ่งขั่วอย่างชัดเจนและยังมองไม่ออกว่าปัญหาจะจบลงเช่นไร สาเหตุของความวุ่นวายเกิดขึ้นจากการขัดแย้งทางความคิด ซึ่งแบ่งออกเป็นสองฝ่าย โดยมีการสร้างประเด็นว่า เกิดจากความบกพร่องทางความคิดของฝ่ายตรงข้าม
ในความเป็นจริงแล้วบางคนอาจจะมีจุดบอดข้อบกพร่องอยู่ที่พฤติกรรมอันยากจะทำใจยอมรับ แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกคนย่อมจะรู้สึกทุกข์ร้อนเฉกเช่นคนอื่นๆ ยามเผชิญความทุกข์ยาก และอาจทำให้หลงลืมไปว่ามีสิ่งสำคัญที่ต้องรักษาไว้รวมกัน
ในยามสังคมและบ้านเมืองเกิดวิกฤติ สภาวะที่ผู้คนต่างมีความ “เชื่อ” โดยไม่นำพาต่อสิ่งใดนั้น บางทีก็น่าประหวั่นพรั่นพรึงไม่น้อย เพราะเป็นโอกาสที่จะเปิดช่องให้ทำเรื่องไม่ดีไม่งามได้อย่างสะดวกดาย และไม่มีขอบเขต
สุดท้าย เมื่อใดก็ตามที่หลงลืมหรือละเลยว่าที่จะเห็นว่าคนไทยทุกคนเป็นคนชาติเดียวกัน สภาวะดังกล่าวนี้อาจนำพาเราไปถึงจุดที่สูญเสียอย่างน่าเศร้าสลดใจอย่างถึงที่สุด
เมื่อไหร่จะสำนึก เจ็บกันมากี่ครั้งทำไมไม่เคยจำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น