วันศุกร์ที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2557

ครั้งที่ 1 ธนาคาร

ณ ธนาคารแห่งหนึ่ง


ชายคนนั้นก้าวไปยืนหน้าเคาร์เตอร์ฝากเงินของธนาคาร เค้ายื่นเงินสดพร้อมสมุดบัญชีธนาคารให้กับพนักงานธนาคารที่อยู่ด้านในเคาเตอร์ พร้อมกับพูดขึ้นว่า


         “บัญชีผมไม่เคลื่อนไหวมาเกินหกเดือนแล้ว มีข้อความจากธนาคารส่งมาให้มาจ่ายเงินค่าธรรมเนียม เลยจะมาจ่ายเงินค่าบัตรเดบิตครับ”


         “ขอบัตรประชาชนด้วยคะ”


ชายคนนั้นหยิบกระเป๋งสตางค์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงด้านหลัง เปิดกระเป๋า หยิบบัตรประชาชนส่งให้พนักงาน


        “นี่ครับ”


พนักงานสาวสวยรับสมุดบัญชีไปเช็คกับเครื่องคอมพิวเตอร์และอัพเดทสมุดให้มีรายการปัจจุบัน จากนั้นส่งสมุดบัญชีมาตรงหน้าชายเจ้าของบัญชี ชี้ให้ดูรายการปัจจุบัน พร้อมบอกกับชายคนนั้นว่า  


         “บัญชีนี้ยังใช้ได้อยู่คะ”


จากนั้นจึงนำบัตรเดบิตไปเช็คกับเครื่องรูดบัตร แล้วพูดขึ้นว่า


        “รอสักครู่นะค่ะ”


แล้วเดินเข้าไปด้านหลัง สักพักก็เดินออกมา


        “บัตรเดบิตนี่ใช้ไม่ได้แล้วคะ ถ้าจะทำใหม่ต้องติดต่อกับสาขาที่เปิดบัญชี”


ชายเจ้าของบัตรจึงถามขึ้นว่า


        “บัญชีนี้ไม่ใช่บัญชีเงินเดือน ถ้าจะฝากเงินที่ตู้ก็กดรหัสเลขบัญชีได้เลยใช้มั้ยครับ”


        “ฝาก-ถอน สามารถทำผ่านสมุดโดยตรงได้เลยคะ”


พนักงานสาวตอบ


ชายคนนั้นส่งเงินในมือให้พร้อมกับพูดว่า


      “ เงินหมื่นนึ่งนี่ฝากครับ เอาติดบัญชีไว้”




เมื่อพูดจบ พนักงานสาวสวยอีกคนด้านข้าง ละสายตาจากงานที่ทำอยู่ แล้วชายตามองชายคนนั้นอย่างพิจารณาชั่วขณะหนึ่ง


เค้าสังเกตว่าเห็นมีรอยยิ้มปรากฎที่มุมปากของเธอนิดหนึ่ง จากนั้นพนักงานคนนั้นก็ก้มลงไปทำงานต่อ


พนักงานสาวตรงหน้ารับเงินไปและทำการฝากเข้าบัญชีให้ จากนั้นยืนสำเนาใบนำฝากและบัญชีคืนให้เขา
        
        “ขอบคุณครับ”


เมื่อได้รับบัญชีคืน ชายคนนั้นก็เดินกลับออกมาจากธนาคาร และเดินลัดเลาะไปตามถนนที่มีผู้คนขวักไขว่สายนั้น

เอาเงินหนึ่งหมื่นบาทเอามาใส่ติดบัญชีไว้ ฟังดูเหมือนจะรวยเลย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น